لغت نامه دهخدا عاجزی. [ ج ِ] ( حامص ) عمل عاجز. ناتوانی. درماندگی : نهنگی که او پیل را پی کندز آهوبره عاجزی کی کند.نظامی.و رجوع به عاجز شود.
