طاقت شکن

لغت نامه دهخدا

طاقت شکن.[ ق َ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) که طاقت برد و تاب و توان بشکند و بزداید. و رجوع به طاقت فرسا و طاقت زدا شود.

فرهنگ عمید

شکنندۀ طاقت، آنچه تاب وتوان را از بین ببرد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که طاقت و شکیب ببرد آنچه که تاب و توان بزداید .
که طاقت برد که تاب و توان بشکند و بزداید .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم