تنگ تنگ

لغت نامه دهخدا

تنگ تنگ. [ ت َ ت َ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) عدل عدل. باربار. بقچه بقچه :
دوصد جامه و زیور رنگ رنگ
بسنجیده و ساخته تنگ تنگ.شمسی ( یوسف و زلیخا ).تنگ شکر حدیث ترا بندگی کند
کاندر عبارت تو شکر هست تنگ تنگ.سوزنی.در پله ترازوی اعمال عمر ما
طاعات دانه دانه و عصیان تنگ تنگ.سوزنی.بخشنده ای که بخشد و بخشید بی دریغ
دینار بدره بدره و دیبای تنگ تنگ.سوزنی.تا اسب تنگ بسته نگیرم ز مدح میر
نگشایم از خرک جرس هجو تنگ تنگ.سوزنی.از چمن انگیخته گل رنگ رنگ
وز شکر آمیخته می تنگ تنگ.نظامی. || بسیار فراوان. ( ناظم الاطباء ). || سخت متصل و پیوسته. بسیار نزدیک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ
من ازو عمری ستانم جاودان
او ز من دلقی رباید رنگ رنگ.؟

فرهنگ معین

(تَ. تَ ) (ق . ) بار بار، بسیار زیاد.

فرهنگ فارسی

عدل عدل . بار بار

ویکی واژه

بار بار، بسیار زیاد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال حافظ فال حافظ فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال اعداد فال اعداد فال کارت فال کارت