لغت نامه دهخدا
دیوانگان بیهشمان خوانند
دیوانگان نه ایم که مستانیم.رودکی.یکی کودکی خرد چون بیهشان
ز کار گذشته چه دارد نشان.فردوسی.بپیچاند آن را که خود پرورد
اگر بیهش است و اگر باخرد.فردوسی.برآمد یکی نعره زان سرکشان
در آن خیره شد شاه چون بی هشان.( گرشاسب نامه ص 228 ).این یکی دیو است بی تمییز و هوش
خیرکی بیند ز بیهش هوشمند.ناصرخسرو.گرچه تو ز پیغمبری و چون تو
با عقل و سخن بیهشی و شیدا.ناصرخسرو.مردمان چون کودکان بیهشند
وین دبیرستان علمست از حساب.ناصرخسرو.سپس بیهشان دهر مرو
گر نخوردی تو همچو ایشان بنگ.ناصرخسرو.این ده که حصار بیهشان است
اقطاع ده زبان کشانست.نظامی.خرقه بگیر و می بده باده بیار و غم ببر
بیخبر است و غافل از لذت عیش بیهشان.سعدی. || بیخود. بیهوش. ازهوش بشده. ازخودرفته. مغمی :
بفرمود تا روزبانان کشان
مر او را کشیدند چون بیهشان.فردوسی.ز خسرو ندیدند جایی نشان
ز ره بازگشتند چون بیهشان.فردوسی.بر این گونه بیهش بیفتاد و پست
همه خلق را دل بر اوبربخست.فردوسی.بیهشی خسته دید افتاده
چون کسی زخم خورده جانداده.نظامی.رجوع به بیهوش شود.
- داروی بیهشان ؛ داروی بیهوشان. بیهوشانه :
بیا ساقی از می نشان ده مرا
وز آن داروی بیهشان ده مرا.نظامی.رجوع به داروی بیهوشی و بیهوشانه و بیهوش دارو شود.
