لغت نامه دهخدا
بلیت. [ ب ِل ْ لی ] ( ع ص ) بسیار خاموش. ( منتهی الارب ). سکیت. ( ذیل اقرب الموارد ). || مرد خردمند دانا. ( منتهی الارب ). || عاقل و خردمند و لبیب. ( از اقرب الموارد ). || شخص فصیح که مردم را خاموش کند. ( از اقرب الموارد ).
بلیت. [ ب ِ ] ( فرانسوی ، اِ ) چک برات. ( ناظم الاطباء ).تکه کاغذ یا مقوا که بر روی آن مشخصاتی از قبیل بهاو تاریخ و محل استفاده چاپ شده باشد برای ورود به تماشاخانه یا سینما یا اتوبوس یا قطار راه آهن و غیره.پته. بلیط. ( فرهنگ فارسی معین ). || چک راهداری و جز آن. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بلیط شود.
بلیت. [ ب ُ ل َ / ل ِ ] ( ص ) بله و گول و کودن.( ناظم الاطباء ). بله و بلیت. ( فرهنگ لغات عامیانه ).
بلیة. [ ب َ ی ی َ ] ( ع اِ ) آزمایش. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( دهار ). امتحان و اختبار. ( اقرب الموارد ). بَلوی. و رجوع به بلوی شود. ج ، بَلایا و بلیات. ( دهار ). || سختی. ( منتهی الارب ). مصیبت. ( اقرب الموارد ). بَلوی.و رجوع به بلوی و بلیت و بلیه شود. || دریافت حقیقت چیزی و کشف آن. ( منتهی الارب ). || ناقه ای که بر گور خداوندش بستندی که تا بمیرد، و عرب جاهلیت گمان داشتندی که صاحبش بر آن ناقه محشور خواهد شد. ج ، بَلایا. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
