لغت نامه دهخدا
خصوصیة. [ خ ُ / خ َ صی ی َ ] ( ع مص ) خاص کردن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( از لسان العرب ). مصدر دیگریست برای «خص » و «خصوص ».
خصوصیت
خصوصیة. [ خ ُ / خ َ صی ی َ ] ( ع مص ) خاص کردن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ) ( از لسان العرب ). مصدر دیگریست برای «خص » و «خصوص ».
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم مصدر ) دوستی.
فرهنگ فارسی
ویکی واژه
ویژگی، اختص
آشنایی، دوستی.
