خداپرستی. [ خ ُ پ َ رَ ]( حامص مرکب ) عمل پرستیدن خدا. حالت پرستیدن خدا. حالت اعتقاد خدا ( یادداشت بخط مؤلف ). تدین. دینداری. ( ناظم الاطباء ) : در همه حالها راستی و یکدلی و خداپرستی خویش اظهار کرده است. ( تاریخ بیهقی ). در پرستشگهی گرفته قرار نیستم جز خداپرستی کار.نظامی.
