لغت نامه دهخدا
گو برو و آستین ز خون جگر شوی
هرکه درین آستانه راه ندارد.حافظ ( از بهار عجم ).چو در حضور توایمان و کفر راه ندارد
چه مسجدی ، چه کنشتی ، چه طاعتی ، چه گناهی.فروغی بسطامی.اندیشه ندارد دلم از آتش دوزخ
تا راه در آتشکده خوی تو دارم.ناصرالدینشاه. || ارتباط داشتن. متصل بودن. اتصال داشتن. قابل عبور بودن از یکی بدیگری : همه این جرزها متحرک بود و بهم راه داشت. ( سایه روشن صادق هدایت ص 14 ).
راهی ار با خدا داری ، بس کن از این سمتکاری.( یادداشت مؤلف ). || ربطه غیرشرعی داشتن زنی با مردی یا مردی با زنی. ( یادداشت مؤلف ).
- راه داشتن با کسی ؛ با او رابطه نامشروع داشتن ، چنانکه زنی با مردی ، یا مردی با زنی. ( یادداشت مؤلف ).
- راه داشتن بهم نسبتی با کسی ؛ خویش و پیوند و متصل و وابسته بودن :
نبی آفتاب و صحابان چو ماه
بهم نسبتی یکدگر راست راه.فردوسی.|| راه گرفتن. راه بستن : این اسماعیلیان در اعمال اصفهان دست درازی میکردند و راه میداشتند تاش فراش تاختن آورد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 165 ).
