ریاکار. ( ص مرکب )مُرائی. ( منتهی الارب ). مکار و کسی که در کارها مکر و غدر و نفاق می کند. مزور. ( ناظم الاطباء ). مکار. دورو. منافق. مرایی. ( آنندراج ). شخصی است که همچو بازیگر حرکات و تشبیهات او را حقیقتی نیست و لقبی است از برای آنان که صورةً و ظاهراً دین دارند و حال آنکه حقیقةً و باطناً، ابداً بویی از دینداری نداشته و ندارند. ریاکاران بر چهار دسته اند: اول ، ریاکار دنیوی که محض مقاصد شخصی و دنیوی متدین به دین شود. دوم ، ریاکار شرعی و قانونی است بمحض اینکه بهشت را به مزد بگیرد، اطاعت می کند و متدین می شود. سوم ، ریاکار انجیلی است و آنان اشخاصی هستند که از مرگ مسیح که محض گناهان ایشان بود، مسرور و خوشحالند و در افعال ایشان مطلبی که حقیقت ایمان ایشان را ثابت کند، دیده نمی شود. چهارم ، ریاکار غیور است یعنی متوکل به حالات و احساسات روح می باشد و متوجه ثمرات روحانی نیست. ( از قاموس کتاب مقدس ). آنکه کارهای خوب چشم دیدی کند. سالوس.مرایی. ( یادداشت مؤلف ). || جفاکار. خیانتکار. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به ریاء و مرائی شود.
فرهنگ عمید
کسی که ریا می کند، آن که تظاهر به نیکوکاری و پاک دامنی می کند، دورو.
فرهنگ فارسی
مکار و کسی که در کارها مکر و غدر و نفاق می کند . مزور . ( صفت ) آنکه در کارها ریا بکار برد دورو منافق .
