لغت نامه دهخدا تغیب. [ ت َ غ َی ْ ی ُ ] ( ع مص ) غایب شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( آنندراج ). ناپدید گشتن : تغیب عنی ؛ ناپدید گشت از من. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و در ضرورت شعر تغیبنی گفته شده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
