لغت نامه دهخدا
- سخن یا دشنام بی تحاشی ؛ سخن یا دشنام بی پروا : طایفه رندان بخلاف درویشی بدرآمدند و سخنان بی تحاشی گفتند و بزدند. ( گلستان ). دشنام بی تحاشی دادن گرفت. ( گلستان ).
تحاشی
- سخن یا دشنام بی تحاشی ؛ سخن یا دشنام بی پروا : طایفه رندان بخلاف درویشی بدرآمدند و سخنان بی تحاشی گفتند و بزدند. ( گلستان ). دشنام بی تحاشی دادن گرفت. ( گلستان ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. دوری کردن، پرهیز کردن، از چیزی دوری گزیدن.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) تن زدنپرهیز کردن دوری جستن امتناع کردن .
ویکی واژه
انکار کردن، به گردن نگرفتن، نپذیرفتن.
