بلوک

بلوک. [ ب ُ ] ( اِ ) ظرف شرابخوری را گویند، و بعضی گفته اند ظرفی باشد که آن را به صور حیوانات ساخته باشند و بدان شراب خورند. ( برهان ). قسمی کوزه گرد و دهان گشاده شبیه به دیزی. قسمی خنورسفالین کوتاه بالا و بزرگ شکم و فراخ دهانه. قسمی بستوی سفالین. نوعی کوزه یا شیشه. قسمی کوزه دهان فراخ خردتر از بستو. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). جامی باشد زرین یا سیمین که بدان شراب خورند. ( اوبهی ): 
می گسار اندر بلوک شاهوار
خوش به شادی در خزان و نوبهار.رودکی.
بلوک. [ب ُ ] ( اِ ) جائی که مشتمل بود بر چندین قریه و ده. ( برهان ). عده ای از قراء نزدیک یکدیگر که هریک نام خاص و مجموع آنان نامی دیگر دارد. عده ای از قراء که هریک نامی جدا و مجموع نیز نامی خاص دارد. عده ای از قراء که به یک نام عام خوانده شود چون بلوک غار، بلوک فشافویه، بلوک زهرا... و جمع آن بلوکات بکار رود. ( ازیادداشت مرحوم دهخدا ). ولایت ناحیه، بالاخص در تقسیمات کشور ایران پیش از قانون سال 1316 هَ. ش. قسمتی از ولایت را که دارای یک قصبه و چند محال بود و بتوسط یک نفر نایب الحکومه از طرف حاکم اداره میشد، بلوک می گفتند. ( دایرة المعارف فارسی ). چندی است کلمه دهستان بجای این کلمه یعنی بلوک تصویب و رایج شده است. || به ترکی، به معنی جماعت باشد. ( برهان ).
- بلوک بلوک؛ دسته دسته. قسمت قسمت. ( فرهنگ فارسی معین ).
بلوک. [ بْلُک ْ / ب ِ لُک ْ ] ( فرانسوی، اِ ) مُلک کشورهایی که متحد شوند و دارای مرام و روش سیاسی خاصی باشند، بلوک شرق، بلوک غرب. ( فرهنگ فارسی معین ). || جمعیت ها و دسته های هم عقیده و دارای روش واحد. ( فرهنگ فارسی معین ).
بلوک. [ ب ُ ] ( اِ ) پشکل شتر. ( برهان ). البعر؛ شتر بلوک انداختن. ( تاج المصادر بیهقی ). اللقع؛ انداختن شتربلوک و جز آن. || نشانه تیر. ( اوبهی ).
بلوک. [ ب ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان سبزواران، بخش مرکزی شهرستان جیرفت. سکنه آن 148تن. آب آن از قنات و محصول آن غلات و خرما. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).