جواله

لغت نامه دهخدا

( جوالة ) جوالة. [ ج َ ل َ ] ( ع اِ ) نفیس چیزی و بهتر آن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). برگزیده مال. ( اقرب الموارد ).
جوالة. [ ج ِ / ج ُ ل َ ] ( ع اِ ) ج ِ جول. ( منتهی الارب ) ( ذیل اقرب الموارد ). رجوع به جول شود.
جوالة. [ ج َوْ وا ل َ ] ( ع ص ) بسیار جولان کننده. ( اقرب الموارد ). بسیار گردنده. || گِردگَرد. || آتش گردان. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). || شعله جواله ؛ آنرا گویند که چوبی دراز گرفته بهر دو سر آن مشعل افروخته بسرعت تمام آنرا گرداگرد سر و پهلوی خود بگردانند. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) :
نصیب شعله جواله باد خرمن من
اگر بمحض رسیدن عنان نگردانم.صائب.

فرهنگ معین

(جَ لِ یا لَ ) [ ع . جوالة ] (اِ. ) بسیار جولان کننده ، بسیار گردنده .

فرهنگ فارسی

بسیار جولان کننده بسیار گردنده
جمع جول

ویکی واژه

جوالة
بسیار جولان کننده، بسیار گردنده.