خشتی

خشتی. [ خ ِ ] ( ص نسبی ) از خشت کرده. از خشت ساخته شده. از خشت فراهم آمده. ( یادداشت بخط مؤلف ). || چهارگوش،به اندازه خشت. ( یادداشت بخط مؤلف ). || خشتی یا خال خشتی در بازی ورق. آن ورقی است که در وی خالهای مربع است. ( یادداشت بخط مؤلف ). || اندازه و قطعی است برای کتاب بزرگتر از ربعی.
خشتی. [ خ ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان علامرودشت بخش کنگان شهرستان بوشهر. واقع در صدهزارگزی خاور کنگان و 8 هزارگزی شمال راه مالرو اشکنان به پس رودک. این دهکده در جلگه قرار دارد با آب و هوای گرمسیری. آب آن از چاه و قنات و محصول آن غلات و پیاز و تنباکو و خرما و شغل اهالی زراعت و راه مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ).
خشتی. [ خ ِ ] ( اِخ ) ده کوچکی است از دهستان چناررود بخش آخوره شهرستان فریدن. واقع در چهل و پنج هزارگزی جنوب خاوری آخوره. این ده در کوهستان قرار دارد و محلی است سردسیر. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت وراه مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 10 ).

(خِ ) (ص نسب. ) ۱ - خانه ای که از خشت سازند. ۲ - هر چیز چهارگوش، مربع. ۳ - قطع کتاب در اندازة رقعی با طول و عرض مساوی.

۱. ساخته شده از خشت: خانهٴ خشتی.
۲. ویژگی یکی از قطع های کتاب: قطع خشتی.
۳. دارای شکل یا نقش مربع: کاغذ خشتی.
۴. (اسم ) از طرح های قالی: قالی خشتی.

( صفت ) ۱ - منسوب به خشت مانند خشت. ۲ - ( اسم ) خانه ای که از خشت سازند. ۳ - مربع چهار گوشه.
دهی است از دهستان علامرودشت بخش کنگان شهرستان بوشهر واقع در صد هزار گزی خاور کنگان و ۸ هزار گزی شمال راه مالرو اشکنان به پس رودک.

خشتی (لامرد). خشتی، روستایی از توابع بخش علامرودشت شهرستان لامرد در استان فارس ایران است.
این روستا در دهستان علامرودشت قرار دارد و بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۷۷ نفر ( ۳۴ خانوار ) بوده است.

خِشْتی
خِشْتیاز گویش های فارسی (استان فارس) که مردم منطقة خشت واقع در شهرستان کازرون بدان سخن می گویند. تغییر و تبدیل آوایی: تبدیل /-e/ پایانی به /a/ در poxta «پختِه»، kuma «اتاقک/کومِه»، تبدیل /u/ به /i/ در bidan «بودن»؛ گرفتن پایانة /-e/ در صرف فعل مضارع برای سوم شخص مفرد که همانند لهجة فارسی تهرانی است؛ تبدیل /b/ به /v/ در va «به»، retav «رطب»؛ همچنین تبدیل /b/ به /p/ در: sap «اسب»، تبدیل خوشة /-st-/ به /-ss-/ در hasse «هسته (خرما)»؛ در خشتی صفت بعد از موصوف می آید مانند، sagzardu «سگِ زرد»؛ مضاف قبل از مضاف الیه قرار می گیرد. نشانة مصدری -an است. aspidan، «ماندن»، bidan؛ برخی از واژه های خِشتی: kofa «کُلاه»، penja «انگشت»، tar «جوان»، tong «تنة نخل»، kolik «کوزة لعابدار»، i «این»، so «سه»، koru «کوتاه» و kalu «دیوانه».

خانه‌ای که از خشت سازند.
هر چیز چهارگوش، مرب
قطع کتاب در اندازة رقعی با طول و عرض مساوی.