خاری

لغت نامه دهخدا

خاری. ( اِخ ) تخلص شاعری تبریزی بوده است که این بیت از اوست :
بخت آنم کو که خواب آلوده برخیزی شبی
ناله ام بشناسی و گوشی بفریادم کنی.( از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ص 2011 ).
خاری. ( اِخ ) تخلص شاعری که اصلاً اصفهانی و مسکنش سمنان بود این بیت از اوست :
نام لیلی به سر تربت مجنون مبرید
بگذارید که بیچاره قراری گیرد.( از قاموس الاعلام ترکی ج 3 ص 2011 ).

فرهنگ فارسی

تخلص شاعری که اصلا اصفهانی و مسکنش سمنان بود .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم