محل فروش کالاهای فروش نرفته، از مُد افتاده، زدگی دار یا فروش کالاهایی با قیمت پایین تر از قیمت بازار به علت هایی چون تغییر شغل یا جلوگیری از ورشکستگی. گاه چند نفر فروشندۀ هم صنف، به علت فروش نرفتن کالایی، با مشارکت و تبانی هم در محلی مشخص کالاهای خود را با قیمتی توافق شده و غیرواقعی به حراج می گذارند؛ گاه نیز مغازه داران به دلخواه، سالی یک بار، اجناس خود را به حراج سالانه می گذارند؛ رایج ترین شگرد حراجی ها در ایران، خط قرمز کشیدن بر قیمت های به ظاهر قدیمی و اعلان قیمت نازل تازه است. البته در برخی حراجی های واقعی نیز، چونان حراجی در دیگر ممالک مدرن دنیا، کالاهای از مُدافتاده به قیمتی واقعاً نازل تر به حراج گذاشته می شود.
