جوشان

لغت نامه دهخدا

جوشان. ( نف ) که میجوشد. جوشنده. در حال جوشیدن :
بزرگان ایران خروشان شدند
از آن اژدها تیز جوشان شدند.فردوسی.خروشان و جوشان بجوش اندرون
همی از دهانْش آتش آمد برون.فردوسی.چو بهرام بنشست بر تخت زر
دل و مغز جوشان زمرگ پدر.فردوسی.در باغ کنون حریرپوشان بینی
دلها ز نوای مرغ جوشان بینی.منوچهری. || خشمگین :
همی بود گشتاسب دل دردمند
خروشان و جوشان ز چرخ بلند.فردوسی.چو باد از کوه و از دریاش راند بر هوا ماند
به کوشان پیل و کرگندن به جوشان شیر و اژدرها.اسدی.
جوشان. ( اِخ ) دهی است از دهستان بربرود بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. جلگه و معتدل. جمعیت آن بالغ بر 509 تن میشود. آب از قنات و محصول غلات ، لبنیات ، چغندر، پنبه. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

فرهنگ عمید

۱. = جوشاندن
۲. (صفت ) در حال جوشیدن، جوشنده: کتری جوشان.
۳. (صفت ) [مجاز] موّاج، متلاطم: چشمهٴ جوشان.
۴. (صفت ) [قدیمی، مجاز] خشمگین.

فرهنگ فارسی

جوشیدن
۱-( صفت ) جوشنده . ۲- در حال جوشیدن .
دهی است از دهستان بربرود بخشش الیگودرز شهرستان بروجرد جلگه و معتدل

دانشنامه عمومی

جوشان (گلباف). جوشان، بخشی در شهرستان گلباف، استان کرمان ایران است. این شهر دربخش جوشان قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن۴٬۴۲٠نفر بوده است.

ویکی واژه

bollente
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم