ثبت اختراع
دانشنامه عمومی
به بیانی دیگر، پتنت یک حق اختصاصی است که به یک اختراع که عبارت ست از یک محصول یا فرایند که راه جدیدی را برای انجام کاری فراهم می کند یا یک راه حل فنی جدید را برای مشکلی ارائه می دهد، داده می شود. یک پتنت، محافظت برای اختراع مالک پتنت را فراهم می کند. حفاظت برای مدت زمان محدودی است که عموماً ۲۰ سال می باشد اما بر اساس قوانین کشورها متفاوت است. محافظت پتنت بدین معناست که اختراع نمی تواند بدون رضایت مالک پتنت، به صورت تجارتی ساخته، مورد استفاده، توزیع یا فروخته شود. این حقوق پتنت معمولاً در دادگاهی اجرا می شوند که در بسیاری از دستگاه ها، قدرت متوقف کردن تجاوز به حقوق پتنت را دارا می باشند.
طبق تعریف سازمان جهانی مالکیت معنوی، اختراع محصول یا فرایندی است که راه نوینی را جهت انجام کاری ارائه می دهد یا راه حل فنی جدیدی را برای حل مشکلی خاص پیشنهاد می کند. به عبارت ساده تر اختراع راه حلی است فنی که برای اولین بار جهت حل مشکلی فنی ارائه می گردد. اندیشه گواه ( گواهینامه حق امتیاز ) یا حق ثبت اختراع از سوی دولت کشور مورد تقاضا به مخترع یا نماینده قانونی او اعطا می شود. دارنده گواهینامه حق امتیاز دارای حقی انحصاری برای بهره برداری از اختراع ثبت شده است. حق امتیاز یا پتنت باید سه معیار نوآوری، تازگی و سودمندی را دارا بوده تا بتوان به آن حق امتیاز گفت:
• نوآوری ( inventiveness ) : اختراع مورد نظر نباید برای یک شخص با سطح دانش یا مهارت میانگین در زمینه آن اختراع در همان کشور به ثبت رسیده، مشهود باشد.
• تازگی ( novelty ) : درخواست کننده حق امتیاز باید تازگی ادعا خود را نیز ثابت کند. اختراع مورد نظر باید به طور واضح ابتکاری باشد و تا زمان درخواست به صورت بیانی یا نوشته شده ( یا در حال استفاده ) نباشد.
• سودمندی ( utility ) : این نیز باید توسط درخواست کننده ثابت شده که این معنی را می دهد که اختراع مورد نظر باید قابلیت تبدیل به یک محصول یا یک فرایند صنعتی را دارا باشد.
