تنگاتنگ

لغت نامه دهخدا

تنگاتنگ. [ ت َ ت َ ] ( ص مرکب ) بسیار تنگ. ( آنندراج ). بسیار نزدیک و بدون فاصله. بسیار تنگ. ( فرهنگ فارسی معین ). منضغط و فشرده و سخت چسبیده و متصل. ( ناظم الاطباء ) : چون سلطان مسعودتنگاتنگ ایشان رسید چنانکه بامداد وعده مصاف بود در شب ملک سلیمان به ری شد... ( راحةالصدور راوندی ).
بود زآن جایگاه تنگاتنگ
آب دریا بقدر یک فرسنگ.امیرخسرو ( از آنندراج ).- خطی تنگاتنگ ؛ خط مقرمط. ( زمخشری از یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
- رفتار تنگاتنگ ؛ مشی زکیک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ معین

(تَ. تَ ) (ص مر. ) بسیار نزدیک و بدون فاصله ، بسیار تنگ .

فرهنگ عمید

فشرده و چسبیده به هم، بی فاصله و نزدیک به هم.

فرهنگ فارسی

فشرده وچسبیده بهم، بی فاصله ونزدیک بهم

ویکی واژه

بسیار نزدیک و بدون فاصله، بسیار تنگ.