تلخک

لغت نامه دهخدا

تلخک. [ ت َ خ َ ] ( ص مصغر ) تصغیر تلخ باشد. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کمی تلخ. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ مصغر ) نام گیاهی است بغایت تلخ و بعضی گویند خربزه تلخ است که به عربی حنظل و قثاءالنعام خوانند. ( برهان ). حنظل. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بعضی کاسنی را گفته اند. ( برهان ). کاسنی صحرائی. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کاسنی. ( ناظم الاطباء ). تلخه. دانه گیاه هرزه ای است شبیه گندم که در گندم زار می روید و بسیار تلخ است. ( از فرهنگ نظامی ذیل ِ تلخه ) :
بسا حاجی که خود را ز اشتر انداخت
که تلخک را ز ترشک بازنشناخت.نظامی.|| دلقک. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ معین

(تَ خَ ) (اِمصغ . ) ۱ - مصغر تلخ . ۲ - خربزة تلخ . ۳ - کاسنی .

فرهنگ عمید

۱. (زیست شناسی ) = کاسنی
۲. [عامیانه] = تریاک

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - مصغر تلخ.۲ - خربز. تلخ حتظل قثائ النعام . ۳ - کاسنی .

فرهنگستان زبان و ادب

{fool} [هنرهای نمایشی] دلقک جشن های قرون وسطی و جشن های مربوط به نمایش های محلی که لباسی به رنگ های روشن می پوشید و کلاهی بر سر می گذاشت که زنگوله و بوق به آن آویزان بود

دانشنامه عمومی

تلخک (تربت جام). تلخک روستایی در دهستان جلگه موسی آباد بخش مرکزی شهرستان تربت جام استان خراسان رضوی ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۱۶۱ نفر ( در ۴۵خانوار ) بوده است.
↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی شده از اصلی ( اکسل ) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
• روستاهای شهرستان تربت جام
• مقاله های روستاهای ایران
• همه مقاله های خرد
• مقاله های خرد روستاها
تلخک (سرده). تلخک، علف تلخ ( نام علمی: Picris ) نام یک سرده از تیره کاسنیان است.
تلخک (نیشابور). روستای تلخک دراستان خراسان رضوی و در جنوب شرقی شهرستان نیشابور قرار دارد. این روستای کوچک و خوش آب و هوا در تقسیمات کشوری پلاک ۱۹۹ اصلی از توابع بخش مر کزی شهرستان نیشابور است.
این روستا قبلاً دارای قنات آب بود ولی این قنات در سالهای اخیر خشک شد و به جای آن یک چاه با پروانه بهره برداری هشتاد هکتار زمین کشاورزی را آبیاری می کند. معروف ترین مشخصه روستا، کارگاه ریخته گری این روستاست طوری که حتی بعضی از مردم شهرستان این روستا را به محله ریخته گری می شناسند. جمعیت روستا شامل چهل و نه خانوار ساکن و دوازده خانوار مهاجر ( فصلی ) می باشد که اغلب آن ها شغل هایی چون ریخته گری، کشاورزی، دام پروری، باغ داری و پرورش زنبور عسل را پیشه کرده اند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۲۰۸ نفر ( در ۶۹خانوار ) بوده است.