لغت نامه دهخدا
بت من جانور آمد شمنش بیدل و جان
منم او را شمن و خانه من فرخارست.بوالمعشر.بدانی گر چو من بیدل بمانی
فغان از من بگیتی بیش خوانی...( ویس و رامین ).گفتم که مکن میر پدر تندی و تیزی
رحم آر بدین بیدل آسیمه سیربر.سوزنی.من نبودم بیدل و یار این چنین
هم دلی هم یار غاری داشتم.خاقانی.ارباب شوق در طلبت بیدلند و هوش
اصحاب فهم در صفتت بی سرند و پا.سعدی.المنة لله که چو ما بیدل و دین بود
آنرا که لقب عاقل و فرزانه نهادیم.حافظ. || عاشق شیدا. ( آنندراج ). بیمار از عشق. ( از ناظم الاطباء ). عاشق. سخت عاشق. دلباخته. محب. دلداده :
که پرورده مرغ بیدل شده ست
ز آب مژه پای در گل شده ست.فردوسی.برآمد نیلگون ابری ز روی نیلگون دریا
چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا.فرخی.چه خواهد دلبر از دلجوی بیدل
چه خواهد عاشق از معشوق دلبر.فرخی.تا ز روی بیدلان باشد نشان برشنبلید
تا ز روی دلبران باشد نشان بر ارغوان.فرخی.چو بشنید این سخن رامین بیدل
چنان شد چون خری وامانده در گل.( ویس و رامین ).گر نشدم عاشق و بیدل چرا
مانده بچاه اندر چون بیژنم.ناصرخسرو.با باد چو بیدلان همیگردی
نه خواب و قرار نه خور و مسکن.ناصرخسرو.چو بیدلان بسر کوی خویش بازروم
چو ناگهان بسر کوی بنده برگذری.سوزنی.شور عشق تو در جهان افتاد
بیدلان را بجان زیان افتاد.خاقانی.لاف از دم عاشقان زند صبح
بیدل دم سرد از آن زند صبح.خاقانی.نعره مرغان برآمد کالصبوح
بیدلی از بند جان آمد برون.خاقانی.گهی دل را بنفرین یاد کردی
ز دل چون بیدلان فریاد کردی.نظامی.ملک چون بیدلان سرگشته میشد
ز تاج و تخت خود برگشته میشد.نظامی.هزار بیدل مشتاق را بحسرت آن
که لب بلب برسد جان بلب رسانیدی.سعدی.
