معنی خودبخود | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

خودبخود. [ خوَدْ / خُدْ ب ِ خوَدْ / خُدْ ] ( ق مرکب ) بی واسطه. بی علتی. بی عاملی. بی فاعلی. بی دخالت دیگری. ( یادداشت مؤلف ). بمیل و اراده خود. بدون جهت و سبب و میل دیگری. ( ناظم الاطباء ) :
تویی آن مرغ کآتش آوردی
خودبخود قصد سوختن کردی.خاقانی.پس بکوشی و به آخر از کلال
خودبخود گوئی که العقل عقال.مولوی.