طلبه

لغت نامه دهخدا

( طلبة ) طلبة. [ طَ ل ِ ب َ ] ( ع اِ ) خواسته. مطلوب. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طِ ل َ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ طِلب. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طِ ب َ ] ( ع اِمص ) بازجست. اسم است طلاب را. || ( اِ ) زن ِ خواسته. معشوقه مرد. || ام طلبة؛ عقاب. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طُ ب َ ] ( ع اِ ) فرشتگان که اعمال عباد را نویسند و نگاه دارند، خلاف سفره قریب که کرام الکاتبین اند. ( منتهی الارب ).
طلبة. [ طَ ل َ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ طالب. ( منتهی الارب ).
- طلبه علم ؛ دانش پژوهان. جویندگان علم. و فارسی زبانان آن را به صورت مفرد بمعنی دانشجوی علوم قدیم بکار برند مانند عمله و تبعه.
طلبة. [ طَ ل ِ ب َ ] ( اِخ ) ابن قیس بن عاصم. از مردان عرب. این شعر از یکی از فرزندان اوست :
و کنت اذا خاصمت خصماً کببته
علی الوجه حتی خاصمتنی الدراهم
فلما تنازعنا الخصومة غلبت
علی و قالوا قم فانک ظالم.( عیون الاخبار ج 3 ص 123 ).

فرهنگ معین

(طَ لَ بِ ) [ ع . طلبة ] (اِ. ) ج . طالب . ۱ - دانشجوی علوم دینی . ۲ - خواهندگان . ۳ - دانش پژوهان .

فرهنگ عمید

۱. = طالب
۲. دانشجوی علوم قدیمه.

فرهنگ فارسی

جمع طالب، طلبه علم: طالبان علم، جویندگان علم، دانشجویان ، درفارسی به معنی دانشجوی علوم قدیمه
جمع طالب ۱ - خواهندگان . ۲ - دانش پژوهان طالبان علم . توضیح در فارسی به صورت مفرد و به معنی دانشجوی علوم قدیمه به کار رود .
ابن قیس بن عاصم از مردان عرب

دانشنامه آزاد فارسی

طَلَبِه
مراسم عمامه گذاری
(جمعِ طالب) فراگیر (شاگرد) درس های علوم دینی (اسلامی) در مدرسۀ دینی و حوزۀ علمیه. واژۀ طلبه با آن که جمع طالب است امادر فارسی به طور رایج بهصورت مفرد به کارمی رود.طلبه معمولاً باید دانشی پایه ای در حد گواهینامۀ پایان دورۀ راهنمایی تحصیلی یا دیپلم متوسطه داشته باشد و در صورت قبول شدن در آزمون ورودی، به مدرسۀ علمیه راه می یابد. پس از ورود به مدرسه، طلبه سه دورۀ تحصیلی را طی می کند که دو دورۀ آن دوره های اساسی تحصیلات حوزوی است؛ این سه دوره عبارت اند از دورۀ مقدمات، دورۀ سطح، و دورۀ خارج. طلاب کمک هزینۀ تحصیلی دارند و معمولاً، در صورت دارابودن شرایط لازم، در مدرسه به آنان حجره (اتاق) نیز می دهند. طلاب، همانند دانش آموزان و دانشجویان مؤسسات آموزشی عادی کشور، معافیت تحصیلی دارند. چنانچه طلبه بتواند دوره های تحصیلی را با موفقیت طی کند، طبق ضوابطی مدارک معادلکاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد، یا دکترا دریافت می کند. نیز ← طلّاب

ویکی واژه

(جمع): طالب. روحانی، آخوند، کسی‌که در علوم حوزوی یا دینی سررشته دارد.
دانشجوی علوم دینی.
کسی که از شما طلب داشته باشد. طلبکار. طلبه‌ وار گَلِد. طلب داره آمده.