هاتک

لغت نامه دهخدا

هاتک. [ ت ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از هَتْک. پرده در: نخواست که خارق آن حشمت و هاتک آن پرده او باشد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ سنگی تهران ص 203 ).

فرهنگ معین

(تِ ) [ ع . ] (اِفا. ) پرده درنده ، پرده در.

فرهنگ فارسی

(اسم ) پرده درنده پرده در : (( نخواست که خارق آن حشت و هاتف آن پرده او باشد. ) ) یا هاتک استار پرده در .
پرده در .