لغت نامه دهخدا
ترا نوه و نود بیش است و من بیچاره را یکّی
نتابستی یکی با من ربودی آن یک از دستم.عنصری ( یادداشت مؤلف ).
نوه. ( ع مص ) بازایستادن از چیزی. ( از منتهی الارب ). رجوع به نَوه شود. || ( اِمص ) بازایستادگی از چیزی ، الانتهاء عن الشی ٔ. نَوه. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ).
نوه. [ ن َ وَ / وِ ] ( اِ ) نبیره.( رشیدی ) ( برهان قاطع ). فرزندزاده. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). نبه. نواسه. پشت دوم. ( یادداشت مؤلف ). || به هندی ، هرچیز نو. || حادث. مقابل قدیم. ( برهان قاطع ). از مجعولات دساتیر است. رجوع به فرهنگ دساتیر ص 271 و رجوع به معنی قبلی شود.
نوه. [ ن ُ وَ / وِ ] ( اِ ) یکی از انواع چینی در عهد صفویه ، و آن مانند کاشی مشهد بود. ( مجله یغماسال 15 ص 559، از جنگی خطی ، از فرهنگ فارسی معین ).
نوه. [ ن ُوْ وَه ْ ] ( ع ص ، اِ ) ماتمیان از مرد و زن. ( منتهی الارب ). نوح. نائحات. ( اقرب الموارد ).
نوه. [ ن َوْه ْ ] ( ع مص ) بلند گردیدن نبات و جز آن. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). بزرگ شدن نبات. ( تاج المصادر بیهقی ). مرتفع وبلند گردیدن. نَیْه ْ. ( از متن اللغة ). || سر برداشته بانگ کردن خزنده. ( آنندراج ). سر برداشتن پس بانگ کردن خزنده. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || فربه و بالیده گردانیدن گیاه ستور را . ( از منتهی الارب ). || بازایستان از چیزی. ( منتهی الارب ). بازماندن و انکار کردن و گذاشتن نفس از چیزی. ( از منتهی الارب ). || قوی گردیدن.( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). قوی شدن تن. ( تاج المصادر بیهقی ). || بزرگوار شدن. ( از تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). || بلند کردن ذکر چیزی را و بزرگ کردن آن را. ( از ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ). از نَیْه ْ. ( متن اللغة ). رجوع به تنویه شود.
