مصطنع. [ م ُ طَ ن ِ ] ( ع ص ) گیرنده احسان و انعام. || آنکه عطا می کند و احسان می نماید. ( ناظم الاطباء ). نکویی کننده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). محسن : هیچ مردم پاکیزه اصل حق نعمت مصطنع و منعم خویش را فراموش نکند. ( تاریخ بیهقی ). || دعوت صنعت ساختن کننده. ( منتهی الارب ). دعوت مصنعه سازنده. ( آنندراج ). || برآورنده کاری را از خود. || کاری به کسی فرماینده. || برگزیننده کسی را. ( منتهی الارب ). || اختیارکننده چیزی جهت ذات خاص خویش. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || تهیه کننده طعامی برای انفاق در راه خدا. طعام صنیع سازنده. ( از منتهی الارب ). مصطنع.[ م ُ طَ ن َ ] ( ع ص ) پرورده. ( یادداشت مؤلف ). نواخت یافته. نواخته شده. || برگزیده. گزین شده. - مصطنع گردیدن ( گشتن ) ؛ اختیار شدن.گزین گردیدن. گزیده شدن : هم موسی از دلالت او گشته مصطنع هم آدم از شفاعت او گشته مجتبی.خاقانی.|| مولی . ج ، مصطنعین. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ معین
(مُ طَ نِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - نیکی کننده ، خوبی کننده . ۲ - اختیار کنندة چیزی برای خود. ۳ - تهیه کنندة طعامی برای انفاق در راه خدا.
فرهنگ عمید
نیکی کننده، احسان کننده.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - نیکی کننده خوبی کننده ۲ - اختیار کنند. چیزی برای خود . ۳ - تهیه کنند. طعامی برای انفاق در راه خدا . پرورده نواخت یافته
