ددر

لغت نامه دهخدا

ددر. [ دَ دَ ] ( اِ )در تداول عامه ، بیرون خانه و جای خودنمائی و خانه نامشروع برای زن. جای نامجاز و نامشروع که زن رود.
- اهل ددر بودن ؛ بدکاره بودن زن. تک پرانی زن.
|| در زبان اطفال ، بیرون اطاق. بیرون خانه و کوچه. کوی. برزن.خیابان. مهمانی.

فرهنگ معین

(دَ دَ ) (اِ. ) در تداول کودکانه : بیرون .

فرهنگ عمید

کوچه و بازار، خارج از خانه.

فرهنگ فارسی

کوچه وبازار، خارج انه
( اسم ) بیرون . یا اهل ددر ددری

ویکی واژه

در تداول کودکانه: بیرون از خانه.