لاینده

لغت نامه دهخدا

لاینده. [ ی َ دَ / دِ ] ( نف ) هرزه گوینده. || ناله کننده. ( برهان ) :
از پی این جیفه دوان تا به کی
چون سگ لاینده فغان تا به کی.؟ ( فرهنگ سروری ج 3 ص 1291 ).- امثال :
سگ لاینده گیرنده نباشد.

فرهنگ معین

(یَ دِ ) (اِفا. ) ۱ - هرزه گوی . ۲ - ناله کننده .

فرهنگ عمید

۱. ناله کننده.
۲. زوزه کشنده.
۳. هرزه گو.