لغت نامه دهخدا قبقاب. [ ق َ ] ( ع ص ، اِ ) نیک دروغ گوی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || مرد بسیارسخن یا بیهوده گوی. || شتر غرنده و جوشان و خروشان. || کس زن. || کس فراخ بسیارآب. || نعل چوبین. || مهره ای که بدان جامه را جلا دهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ صوت ) آواز دندان گشن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
