غفو. [ غ َف ْوْ ] ( ع مص ) غفو کسی ؛ به خواب شدن و خفتن او. ( از منتهی الارب ). خوابیدن یا چرت زدن و یا به خواب سبک رفتن. ( از اقرب الموارد ). || غفو کسی یا چیزی ؛ برآمدن او بر آب. ( از منتهی الارب ): غفا الشی ٔ؛ طفا علی الماء. ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) پشته بلند که آب بر آن نرود. ( منتهی الارب ). زُبیَه. ( اقرب الموارد ). || مغاکی جهت شکار شیر. ( ناظم الاطباء ). غفو. [ غ ُ ف ُوو ] ( ع مص ) به معانی غَفْوْ در حالت مصدری. رجوع به غَفْوْ شود.
