غطاء
فرهنگ معین
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
غطو (۲ بار)
پرده. در مفردات گوید: غطاء مثل طبق و نحو آن است که روی چیزی گذاشته شود چنانکه غشاء مثل لباس و نحو آن است که روی چیزی بگذارند و آن کنایه از جهالت است. . ظاهراً مراد از «ذکر» پی بردن به نظم موجودات است که سبب یادآوری خدااند یعنی کسانی که از دیدن آیات و شواهد ربوبیت من چشمشان در پردهای بود و قدرت شنیدن نداشتند و «عمی و صم» بودند نه با دیدن خداشناس شدند و نه با شنیدن. آن نظیر . است غشاوه و غطاء از آثار کفر و عصیان است که شخص را نسبت به دیدن و شنیدن شواهد خالق بی اعتنا میکند. . ملاحظه آیات ماقبل روشن میکند که مراد از «هذا» قیامت و احوال آن است و خطاب «کُنْتَ» متوجه به منکر معاد است یعنی تو از قیامت و احوال آن در غفلت بودی پرده را از چشمت گرفتیم چشمت امروز تیز است. یعنی اگر در دنیا غفلت نمیکردی پرده از چشمت برداشته میشد و قیامت را در دنیا میدیدی. این لفظ فقط دوبار در قرآن مچید آمده است.
