زبان آرامی

لغت نامه دهخدا

( زبان آرامی ) زبان آرامی. [ زَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) لهجه ای از زبان سامیان بدوی مشرق فرات. رجوع به «آرامی » شود.

فرهنگ فارسی

( زبان آرامی ) لهجه ای از زبان سامیان بدوی مشرق فرات

ویکی واژه

زبان‌آرامی
زبانی از شاخه زبان‌های سامی، از خانواده زبان‌های حامی‌سامی، که در بخش‌هایی از جنوب غربی آسیا رایج بوده است.
از زبان‌های منطقه باستانی سوریه است که شامل زبان‌های کنعانی مانند عبری، فنیقی، موآبیت نیز می‌باشد. الفبای‌آرامی به طور گسترده‌ای برای سایر زبان‌ها پذیرفته شده‌است.