معنی راوق | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

راوق. [ وَ ] ( معرب ، اِ ) راوک. راووق. پالونه. پاتیله. خنور.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مأخوذ از پارسی «راوک ». ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از غیاث اللغات ). پالونه شراب یعنی جامه و غیره که بآن شراب صاف کنند. ( از صراح اللغة ) ( از رشیدی ) ( غیاث اللغات ). پالونه. ( تفلیسی ) ( شرفنامه منیری ). این کلمه عربیست و تلفظ آن راووق با دو واوست و بمعنی صافی یعنی آنکه بوسیله آن مایعات را تمیز و صافی کنند. ( شرفنامه منیری ). آن است که زگال بید را در کیسه کرده و ظرفی در زیر آن گذارند و شراب در آن زگال ریزند که از زگال گذشته در آن ظرف ریزد و صافی شده در ظرف آید و رنگش در کمال سرخی و صفا شود. ( فرهنگ اوبهی ). ابن حاج نوشته که راووق بر وزن فاروق است بمعنی پالونه شراب نه راوَق ، ولی حق این است که راوَق مخفف راووق است که واو ثانی را حذف کرده ، واو اول را فتح داده اند زیرا که در کلام عرب ، فاعل بضم عین نیامده است. ( از غیاث اللغات ) ( آنندراج ) :
بید بسوز و باده کن راوق و لعل باده را
چون دم مشک و عود تر عطرفزای تازه بین.خاقانی.پالوده راوق ربیعی
خاک قدم تو از مطیعی.نظامی.خمر کلمات او بر راوق نقد و ارشاد پدر صفا یافته. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 255 ). و رجوع به راوک و راووق شود. || ( ص ) صافی از آب و جز آن.( یادداشت مؤلف ) :
عشق تو بس صادق است آه که دل نیست
باده عجب راوق است و جام شکسته.خاقانی. || ( اِ ) کاسه ای که بدان شراب را صاف و روشن کنند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( رشیدی ). || کاسه شراب. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) :
دولتش باقی و نعمت بفزون
راوقی بر کف و معشوق ببر.فرخی. || شراب. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) ( مؤید الفضلاء ).می. ( دهار ). راوق بمعنی شراب مجاز باشد به اطلاق مسبب بر سبب. پالوده شراب. ( یادداشت مؤلف ) :
اگر خواهی گرفت از ریز روزی روزه عزلت
کلوخ انداز را، از دیده راوق ریز ریحانی.خاقانی.برق تویی و بید من ؛ سوخته توام کنون
سوخته بید خواه اگر راوق عیدپروری.خاقانی.گر همه مستند از آن راوق ، منم هم مست ازآنک
خون چشم راوق افشان درکشم هر صبحدم.خاقانی.الوداع ای کعبه کاینک مست راوق گشته خاک