راهزنی

لغت نامه دهخدا

راهزنی. [ زَ ] ( حامص مرکب ) عمل راهزن. دزدی و غارت و تاراج در راهها. ( ناظم الاطباء ). قطع طرق. ( یادداشت مؤلف ) :
هر که درین راه منی میکند
برمن و تو راهزنی میکند.نظامی.|| سرودگویی. راه زدن. رجوع به راه درین معنی شود.

فرهنگ عمید

دزدی و غارت اموال مسافران در راه ها، عمل راهزن.

فرهنگ فارسی

عمل راهزن غارت در جاده ها .

دانشنامه عمومی

راهزنی به زندگی و رویهٔ یک راهزن گفته می شود. راهزن به یک غارتگر از جان گذشته و یاغی گفته می شود. در گذشته، یک راهزن معمولاً به اعضای باندهای سازمان یافته که مناطق کوهستانی ایتالیا، سیسیل، اسپانیا، یونان و ترکیه را مورد هجوم قرار می دادند گفته می شد. در استفاده های جدید از این واژه، راهزن ممکن است به عنوان مترادف برای گانگستر نیز استفاده شود.
راهزنی (فیلم ۱۹۹۶). راهزنی ( ترکی استانبولی: Eşkıya ) فیلمی در ژانر درام و جنایی به کارگردانی یاوز تورگل است که در سال ۱۹۹۶ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به شنر شن اشاره کرد.
راهزنی (فیلم ۱۹۹۷). «راهزنی» ( انگلیسی: Bandits ( 1997 film ) ) یک فیلم به کارگردانی کاتیا فون گارنیه است که در سال ۱۹۹۷ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به کاتیا ریمان و یاسمین طباطبایی اشاره کرد.