دسیسه

لغت نامه دهخدا

( دسیسة ) دسیسة. [ دَ س َ ] ( ع اِ ) آنچه از دشمنی که پنهان شده باشد. ( از اقرب الموارد ). || مکر و حیله ، و گویند این معنی مولد است. || نیت و قصد مخفی. || شبهه خبیث و پلید. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به دسیسه شود.
دسیسه. [ دَ سی س َ / س ِ ] ( از ع ، اِ ) دسیسة. مکر. حیله. توطئه. فتنه. عداوت. ج ، دَسائس ، دَسایس. و رجوع به دسیسة شود.
- دسیسه باز؛ حیله باز. مکار. فتنه گر.
- دسیسه بازی ؛ عمل دسیسه باز.
- دسیسه کار ؛ توطئه چین. مکار. فریب کار.
- دسیسه کاری ؛ عمل دسیسه کار.
- دسیسه کردن ؛ توطئه کردن. توطئه چیدن.

فرهنگ معین

(دَ س ) [ ع . دسیسة ] (اِ. ) حیله و مکر.

فرهنگ عمید

مکر و حیلۀ پنهانی، کاری که پنهانی و از روی مکر و دشمنی انجام بدهند.

فرهنگ فارسی

مکروحیله پنهانی، کاری که پنهانی ازروی مکراست
( اسم ) ۱ - حیله پنهانی توطئه فتنه انگیزی . ۲ - مکر و عداوت پنهان .
دسیسه . مکر . حیله

فرهنگستان زبان و ادب

{intrigue} [هنرهای نمایشی] مجموعۀ درگیری ها و موانعی که یکی از شخصیت های نمایشنامه طراحی می کند تا به نتیجۀ مورد نظر خود برسد

ویکی واژه

دسیسة
حیله و مکر.