گمراه

لغت نامه دهخدا

گمراه. [ گ ُ ] ( ص مرکب ) گم کرده راه. سرگشته. آواره. بی راه. روگردان. ( ناظم الاطباء ). تَیّاه. تَیهاف. خَسَر: سَباه ؛ مرد عقل رفته و گمراه. ضَلول. ضال . ( دهار ). عَتاهة. عَتاهیَّة. غَو. غاوی. غَوی . غَیّان. ( منتهی الارب ) :
دلخسته و محرومم و پی خسته و گمراه
گریان به سپیده دم و نالان به سحرگاه.خسروانی.شنیده ای که چه دیده ست رای زو و چه دید
شه مخالف بی رای کم هش گمراه.فرخی.ز راه آگه نبودم همچو گمراه
چو کرم سک ز طعم شهد، ناگاه.( ویس و رامین ).چو گمراه بیندکسی روز و شب
ز بی توشگی جان رسیده به لب.اسدی.به ره بازآید این گمراه دیوت گر بخواهی تو
مسلمانی بیابد گر خرد باشد سلیمانش.
ناصرخسرو ( دیوان چ دانشگاه تهران ص 234 ).
گر بدین مشغول گشتم لاجرم
رافضی گشتستم و گمراه نام.ناصرخسرو ( دیوان ص 298 ).گمراه و سخن ز ره نمایی
در ده نه و لاف دهخدایی.نظامی.میروم گمراه نه دین و نه دل
تا نسیم رهنمایی پی برم.عطار.آئین تقوی ما نیز دانیم
اما چه چاره با بخت گمراه.حافظ.ما را به مستی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه.حافظ.- خواب گمراه ؛ رؤیای کاذب. اضغاث احلام :
یقین گشت او را [ گیورا ] که جز شاه نیست
همان خواب گودرز گمراه نیست.فردوسی.

فرهنگ معین

(گُ ) (ص مر. ) سرگشته ، آواره ، کسی که راه درست زندگی را انتخاب نکرده .

فرهنگ عمید

۱. کسی که راه را گم کرده.
۲. [مجاز] کسی که از راه راست منحرف شده باشد.
* گمراه شدن: (مصدر لازم )
۱. راه خود را گم کردن.
۲. [مجاز] از راه راست منحرف شدن.
* گمراه کردن: (مصدر متعدی ) [مجاز] کسی را از راه راست منحرف ساختن.
* گمراه گشتن: (مصدر متعدی ) [مجاز] = گمراه شدن

فرهنگ فارسی

۱ - کسی که راه خود را گم کرده گم شده . ۲ - کسی که از طریق. صواب منحرف گردد ضال : ما را برندی افسانه کردند پیران جاهل شیخان گمراه . ( حافظ ) ۳ - آنکه از دین حق عدول کرده ملحد .

دانشنامه عمومی

گمراه (فیلم ۱۹۶۳). «گمراه» ( هندی: गुमराह ) فیلمی هندی است که در سال ۱۹۶۳ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به سونیل دات، آشوک کومار و مالا سینها اشاره کرد.
گمراه (فیلم ۱۹۹۳). گمراه ( به هندی: Gumrah ) فیلمی محصول سال ۱۹۹۳ و به کارگردانی ماهش بهات است. در این فیلم بازیگرانی همچون سری دوی، سانجی دات، انوپم کهیر، راهول روی، ریما لاگو، باب کریستو، لاکسیمیکانت برد، کامینی کاشال ایفای نقش کرده اند.