گروگر. [گ َ گ َ ] ( اِخ ) یکی از نامهای خدای تعالی است. ( برهان ) ( آنندراج ) : بغلطید پیش گروگر بخاک همی گفت کای دادفرمای پاک.اسدی.گر این کام بدهد گروگر ترا ز شاهی مرا نام و دیگر ترا.اسدی.فرزند تو امروز بود جاهل و عاصی فردات چه فریاد رسد پیش گروگر.ناصرخسرو. || ( ص ) قاهر و قادر و غالب و در صفت صانع و خالق استعمال میشود. ( آنندراج ). مرادبخش. ( برهان ) : گذر کردم ز آب و شکر گفتم بسجده پیش یزدان گروگر.عنصری.آنی تو که ملک وقف کرده ست بر نام تو ایزدگروگر.مسعودسعد.از مصطفی خلیفه و چون آدم صفی از خود خلیفه کرد خدای گروگرش.خاقانی. گروگر. [ گ ُرْ رُ گ ُ ] ( ق ) رجوع به گرگر شود.
۱. دادگر. ۲. از نام های باری تعالی: بدان ماند که یزدان گروگر / جهانی نو بر آورده ست دیگر (عنصری: ۶۹ ).
فرهنگ فارسی
۱ - بسیار زیاد فراوان ۲ - پشت سرهم پیاپی . ۱ - ( صفت ) قابل پرستش معبود : گذر کردم ز آب و شکر گفتم بسجده پیش یزدان گرو گر . ( لبیبی ) توضیح در این مورد بعضی فرهنگها بمعنی قاهر و قادر و غالب ( صفات خدا ) و برخی دیگر بمعنی مراد بخش نوشته اند ( برهان ) و صحیح نمی نماید . ۲ - خدای تعالی ( و آن بجای ترکیب توصیفی یزدان گرو گر یا خدای گرو گر است : فرزند تو امروز بود جاهل و عاصی فردات چه فریاد رسد پیش گرو گر ? ( ناصر خسرو )
