گبه
فرهنگ معین
( ~ . ) (اِ. ) شیشة حجام که بدان حجامت کنند، شاخ حجامت .
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
• ویلن: منوچهر انصاری، خاچیک بابایان، ارسلان کامکار، ابراهیم لطفی، رضا عالمی
• ویولا: سیاوش ظهیرالدینی، والودیا طارخانیان
• ویلنسل: کریم قربانی، محسن تویسرکانی
• کنترباس: علیرضا خورشیدفر
• فلوت و پیکولو: ناصر رحیمی
• ابوا: کامران علی آقا
• کرآنگله: مسعود تاجیک
• کلارینت: اکبر محمدی
• فاگوت: محسن افتاده
• کمانچه: سعید فرج پوری
• نقاره: داریوش زرگری
• بالابان، کرنا، سرنا: حسین حمیدی
• تنبور، نی لبک: حسین علیزاده
دانشنامه آزاد فارسی
فیلمی ساختۀ محسن مخملباف در ۱۳۷۵ش. فیلم مذکور با بداهه پردازی و شیوه ای مبتنی بر کشف و شهود ساخته شده است. عنصر داستانی در فیلم گبه بسیار کم رنگ است، و سکانس های به هم پیوستۀ آن بر جلوه های نظرگیرِ طبیعت و مناظر ناشناخته ای مبتنی است که در فیلم نقش محوری دارند. در گبه چهار فصلِ سال با تصاویری از جلوه های گوناگون طبیعت به همراه کوچ، که اساس زندگیِ عشایر است، نشان داده می شود. عشقی که مایۀ داستانی فیلم گبه را می سازد در مسیر حرکت و گردشِ فصل ها و تفسیرِ جلوه های رنگارنگ طبیعت شکل می گیرد.
گبه (صنایع دستی). گَبِّه (صنایع دستی)
گَبِّه
زیرانداز و نوعی دست بافتۀ داری. تار گبه معمولاً از موی بز و پود آن از پشم گوسفند است. بافت این فرشینه در روستاها و ایلات، روی دار افقی صورت می گیرد. طرح گبه، نگاره هایی است ذهنی که اشکال هندسی سطح گبه را فراگرفته است. بافت آن درشت و ضخیم است، به طوری که از لحاظ کلفتی از سایر دست بافته ها متمایز است. معروف ترین گبۀ ایران، گبۀ شیری است که در ایل های قشقایی، بختیاری، و لری بافته می شود. گبه بافی در بیشتر مناطق روستایی و عشایری استان های کهگیلویه و بویراحمد، بوشهر و برخی از مناطق استان های چهارمحال و بختیاری و خوزستان مرسوم است. پشم مصرفی در گبه اغلب خودرنگ است و احتیاج به رنگرزی ندارد.
ویکی واژه
شیشة حجام که بدان حجامت کنند، شاخ حجامت.
