معنی کوله پشتی

لغت نامه دهخدا

کوله پشتی. [ ل َ / ل ِ پ ُ ] ( اِ مرکب ) کیسه ای که برای حمل خواربار و لوازم دیگر برپشت بندند. ساک. ( فرهنگ فارسی معین ). || در کوهنوردی کیسه محتوی وسایل کوهنورد را گویند. ساک. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(لِ. پُ ) (اِمر. ) کیف یا کیسه ای که برای حمل بار بر پشت بندند.

فرهنگ عمید

کیف نسبتاً بزرگی برای راحت حمل کردن لوازم مختلف که بر پشت و روی شانه ها قرار می گیرد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - کیسه ای که برای حمل خواربار و لوازم دیگر بر پشت بندند ساک . ۲ - در کوهنوردی کیس. محتوی وسایل کوهنورد را گویند ساک .

دانشنامه عمومی

کوله پشتی، یا کیف کولی در شکل ساده اش، کوله ای پارچه ای است که بر پشت فرد حمل می شود و با دو بند که از شانه ها می گذرند نگه داشته می شود، هرچند ممکن است استثناهایی هم وجود داشته باشد. انواع سبک وزن کوله پشتی می توانند بر یک شانه انداخته شوند.
معمولاً برای حمل بارهای سنگین، به دلیل محدودیت توانایی در حمل وزن های سنگین با دست برای مدت طولانی، کوله پشتی ها به کیف دستی ها ترجیح داده می شوند. بند سر شانه در کوله پشتی نیز وجود دارد. عرض بند سرشانه کوله پشتی و لایه گذاری مناسب آن اهمیت زیادی در سلامت استفاده کننده دارد.
کوله پشتی ها کاربرد بسیار گسترده ای دارند و در تمام سنین، برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند، در مدارس برای دانش آموزان مورد استفاده قرار می گیرد تا کتاب، دفتر و لوازم التحریر خود را در آن قرار داده و به راحتی حمل نمایند؛ در دانشگاه ها و مراکز آموزشی، برای استفاده های روزمره، در برنامه های طبیعت گردی و مسافرت های سبک، در کوهنوردی و انواع ورزش ها استفاده می شود.
به سفر گردشی با کوله پشتی، کوله گردی می گویند.
نکته ای که در خرید کوله باید به آن توجه کنید این است که علاوه بر کیفیت آن جهت تحمل وزن اشیا، باید خود کوله سبک باشد زیرا سنگینی بیش از حد آن باعث فشار به شانه ها و کمر می گردد.