معنی کربان | لغت یاب

کربان

لغت نامه دهخدا

کربان. [ ک َ ] ( ع ص ) اناء کربان ؛ آوند نزدیک به پری رسیده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

ویکی واژه

شکل قدیمی تلفظ کاروان یا کاربان. کَربان مسموع شده ولی تلفظ درست و قدیمی باید کِربان باشد، کِر همان خطی است که شتران هنگام جابجایی در حرکت ایجاد می‌کردند و بان مرد مستحفظ آنان بود.
کَربان در یک آهنگ به زبان آذربایجانی. سیندرین قِزلَر سیندرین قِزلَر، نبه کَربان‌نَن گَلِه‌رِه. به رقصید دختران به رقصیدن دختران، نبی از کاروان (مسافرت) می‌آید.