کتا

لغت نامه دهخدا

کتا. [ ک َ ] ( هزوارش ، اِ ) به زبان زند و پازند کتابت و فرمان و نامه را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ).
کتا. [ ک َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان بویراحمدی سرحدی بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان. سکنه 250 تن. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات ، برنج ، پشم ، لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی قالیچه ، جوال و جاجیم بافی است. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان بویر احمدی سرحدی بخش کهکیلویه شهرستان بهبهان

دانشنامه عمومی

کتا (غنا). کتا ( به لاتین: Keta ) یک منطقهٔ مسکونی در غنا است که در ناحیه شهری کتا واقع شده است. کتا ۲۳٬۲۰۷ نفر جمعیت دارد.
شهر بوجدور خواهرخواندهٔ کتا ( غنا ) هست.