چودار

لغت نامه دهخدا

چودار. [ چ َ ] ( اِ ) مخفف چاودار. قسمی گندم وحشی. بارنج. کارناوار. جودر. جودره. گودر. گودره. طمج. دیوک. دیو گندم. دیله. دیبک. گنگران. ( یادداشت مؤلف ).
|| دوسر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به دوسر و چاو دار شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) چاودار
قسمی گندم وحشی ٠ بارنج ٠ کارناوار یا دوسر ٠

ویکی واژه

چوب خشک سرپا ایستاده در زبان فارسی. ساقه گندم و جو پس از چیدن سنبل آن روی زمین باقی ب‌ماند. چودار تَکِن دورود. مثل چوب خشک ایستاده.