پیر شدن

لغت نامه دهخدا

پیر شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) دیرینه سال گشتن. کلانسال گشتن. شیر شدن موی. ( مجموعه مترادفات ). کافور در محاسن کشیدن. مژگان سفید کردن. ( مجموعه مترادفات ). مشک را کافور کردن. ( مجموعه مترادفات ). کهن سال شدن. بسالخوردگی رسیدن. تقنر. ( منتهی الارب ). تطبیخ. ( منتهی الارب ). عجوز. ( دهار ). شیخ. ( تاج المصادر ). شیخوخة. ( تاج المصادر ). شمط. بلاء. بلی. شیب. شیبة. مشیب. تشییخ. جلالة. تنییب. تبدین. ( از منتهی الارب ) :
تا پیر نشد مرد نداند خطر عمر
تا مانده نشد مرغ نداند خطر بال.کسائی.چون پیر شدی ز کودکی دست بدار.سعدی.مرغ پرنده اگر در قفسی پیر شود
همچنان طبع فرامش نکند پروازش.سعدی.یارب دعای پیر و جوانت رفیق باد
تا آن زمان که پیر شوی دولتت جوان.سعدی.آدمی پیرچو شد حرص جوان میگردد
خواب در وقت سحرگاه گران میگردد.صائب.کفت الناقة کفوفاً؛ پیرشدن ناقه پس سوده و کوتاه گردیدن تمام دندانش از پیری. ( منتهی الارب ). رد قفاً او رد علی قفاً؛ پیر شد. ( منتهی الارب ). فورض ؛ پیر شدن گاو. چهاردندان شدن او. ( مجمل اللغة ). غسو؛ نیک پیر شدن. ( منتهی الارب ).
- پیر شدن دست و جز آن ؛ ترنجیده گشتن پوست تن بمجاورت آب حمام و آب آهک و امثال آن. چین و شکن پدید آمدن در بعضی دستها و پایها بواسطه آب حمام و غیره.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) کلان سال شدن کهن سال گشتن

ویکی واژه

invecchiare
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فنجان فال فنجان فال امروز فال امروز فال ارمنی فال ارمنی فال حافظ فال حافظ