لغت نامه دهخدا پوست پیرا. ( نف مرکب ) آنکه پوست را دم دهد. آنکه پوست حیوانات آش نهد. پوست پیرای. دباغ. ( منتهی الارب ) ( دهار ) ( دستور اللغه ادیب نطنزی ). آش گر. چرمگر. صرّام. || فرّاء. واتگر. پوستین دوز: امحس ؛ پوست پیرای ماهر و زیرک. ( منتهی الارب ). دباغ ماهر. آشگر حاذق و آزموده.
