پنتی

لغت نامه دهخدا

پنتی. [ پ ِ ] ( ص ) ( در تداول عامه ) آنکه از شوخی و پلیدی احتراز نکند. سخت شوخ و با جامه و سر و روی آلوده که نظافت نداند، در اصطلاح «مشتیان » مقابل لوطی ، جَبان. بی حمیت. بی غیرت. چرک. دَنِس. قذر. لاابالی در پاکی و نظافت. فِژاکن. پَچل َ.

فرهنگ معین

(پِ ) (ص . ) (عا. ) ۱ - آن که از شوخی و پلیدی احتراز نکند، کسی که نظافت نداند. ۲ - بیکار، لش ، بی غیرت ، لاابالی ، (در اصطلاح م شتیان مقابل لوطی ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- آنکه از شوخی و پلیدی احتراز نکند کسی که نظافت نداند . ۲- بیعار بیکار لش بیث غیرت بی حمیت لاابالی ( در اصطلاح مشتیان مقابل لوطی. )
آنکه از شوخی و پلیدی احتراز نکند

دانشنامه عمومی

پنتی، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ایذه، در استان خوزستان ایران است.
این روستا در دهستان پیان قرار دارد و محل زندگی تیره شیخ میروند از طایفه بویری میباشد. جمعیت آن براساس سرشماری مرکز آمار ایران  در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۵ نفر ( ۵خانوار ) بوده است.

ویکی واژه

(عامیانه): آن که از شوخی و پلیدی احتراز نکند، کسی که نظافت نداند.
بیکار، لش، بی‌غیرت، لاابالی، (در اصطلاح مشتیان مقابل لوطی).