پردار

لغت نامه دهخدا

پردار. [ پ َ ] ( نف مرکب ) به پَر. صاحب پَر. دارای پر.

فرهنگ فارسی

( اسم ) دارند. پرصاحب پر دارای پر مقابل بی پر .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال جذب فال جذب فال تک نیت فال تک نیت فال چوب فال چوب فال احساس فال احساس