پختگی

لغت نامه دهخدا

پختگی. [ پ ُ ت َ / ت ِ ] ( حامص ) نضج. حالت و چگونگی چیزی که پخته باشد. رسیدگی. یَنع :
هر یکی با جنس خود در کرد خود
از برای پختگی نم میخورد.مولوی. || عقل. حَزم. احتیاط. متانت. سنجیدگی. نباهت. وزن. باتجربگی. آزمودگی :
فزون کرد ارچه سفر رودِ مرد
همان پختگی به بود سود مرد
بکان کندن ار دست تو گشت ریش
مخور غم که سود از زیان است بیش.امیرخسرو.

فرهنگ معین

(پُ تِ )(حامص . )کنایه از: کارآزمودگی و باتجربگی .

فرهنگ عمید

۱. پخته بودن.
۲. حالت و چگونگی هرچیز پخته شده.
۳. [مجاز] آزمودگی، تجربه داشتن، باتجربه بودن.

فرهنگ فارسی

حالت و چگونگی چیزی که پخته باشد رسیدگی نضج . ۱- سنجیدگی آزمودگی با تجربگی متانت . ۲- حزم احتیاط .

ویکی واژه

کنایه از: کارآزمودگی و باتجربگی.