ویولون

لغت نامه دهخدا

ویولون. [ ی ُ لُن ْ ] ( فرانسوی ، اِ ) ویلن. یکی از سازهای زهی که می تواند آهنگهای حساس و هیجان انگیز را اجراکند. این ساز در اصل شرقی بوده و بعد از جنگهای صلیبی به اروپا رفته است. این ساز دارای چهار سیم «می »،«لا»، «رِ» و «سل » است و به دو طریق نواخته می شود، یکی به وسیله طریقه آرشه ای و دیگر پیتسیکاتو که نواختن با ضربات انگشت است ، ومورد اخیر استثنایی است. ته ویولون به هنگام نواختن در زیر چانه قرار می گیرد. ( از فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

[ فر. ] (اِ. ) از سازهای زهی که چهار سیم دارد و با آرشه نواخته می شود.

فرهنگ عمید

ساز زهی دارای چهار سیم که با تکیه دادن بر شانه و به وسیلۀ آرشه نواخته می شود.

فرهنگ فارسی

یکی از آلات موسیقی شبیه تارکه با آرشه نواخته میشود
(اسم ) یکی از سازهای زهی که میتواند آهنگهای حساس و هیجان انگیز را اجرا کند . این ساز در اصل شرقی بوده و بعد از جنگهای صلیبی بار و پا رفته است . ویولون را باین شکل و هیئت ابتدا در ایتالیا ساخته اند . ساز مذکور دارای چهار سیم (( می ) ) ((می ) ) (( لا ) ) ((ر ) ) و (( سل ) ) است و بدو طریق نواخته میشود. یکی بوسیل. طریق. آرشه یی و دیگر پیتسیکاتو که نواختن باضربات انگشت است و مورد اخیر استثنایی است . ته ویولون بهنگام نواختن در زیر چان. چپ قرا میگیرد .

ویکی واژه

از سازهای زهی که چهار سیم دارد و با آرشه نواخته می‌شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم