لغت نامه دهخدا
وسیم. [ وَ ]( ع ص ) وجه وسیم؛ روی نیکو. ( مهذب الاسماء ). || خوب روی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).جمیل. خوب صورت. ( غیاث اللغات ). گویند: فلان وسیم؛ ای حسن الوجه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ج، وسماء، وسام.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ):
قسیم جسیم بسیم وسیم.( گلستان و بوستان سعدی ).|| زیبا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). خوش منظر. ( فرهنگ فارسی معین ). || نشان کرده. ( آنندراج ). نشان کرده شده. ( غیاث اللغات از صراح ). داغ نهاده.