معنی ورشو | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ورشو. [ وَ ش َ / ش ُ ] ( اِ ) فلزی سفید به رنگ سیم. فلز مرکبی را گویند نقره مانند که در شهر ورشو از آن ظروف و اوانی میسازند. ( ناظم الاطباء ). آلیاژی از نیکل 20% و روی 35% و مس 45% که به خوبی ذوب و به آسانی قالب گیری میشود، از این جهت ساختن اسبابهای مختلف از آن آسان است و چون سفیدرنگ و محکم و فسادناپذیر است از آن جهت ساختن قاشق و چنگال و مقاومتهای الکتریکی استفاده میکنند. ( فرهنگ فارسی معین ).
ورشو. [ وَ ش َ / ش ُ ] ( اِخ ) پایتخت کشور لهستان واقع در روی رود ویستول و دارای 1100000 تن جمعیت. ( ناظم الاطباء ). این شهر در 325میلی مشرق برلین واقع شده است. آلمانها در سالهای 1939-1945 آن را اشغال کردند. و جنبش های مقاومت برای آزادی در آن به وجودآمد و نضج گرفت و در راه آزادی متحمل خسارات و ویرانیهای بسیاری گردید. ( ترجمه از الموسوعة العربیة ).

فرهنگ معین

(وَ ) (اِ. ) ۱ - فلزی است محکم ترکیب شده از مس و روی و نیکل . ۲ - پایتخت لهستان .

فرهنگ عمید

آلیاژی مرکب از ۵۵ درصد مس، ۲۵ درصد روی و ۲۰ درصد نیکل، شبیه نقره، براق و فاسدنشدنی که برای ساختن سماور، قاشق، چنگال، و ادوات دیگر به کار می رود، نقرۀ آلمانی.

فرهنگ فارسی

شهر پایتخت کشور جمهوری لهستان در کنار رود ویستول قسمتی از آن که در ساحل راست رود قرار دارد پراگا خوانده میشود . این شهر مرکز بازرگانی و صنعت و مقر اسقف اعظم نیز میباشد . سکنه آن بالغ بر ۱/۴۶۳/٠٠٠ تن است و دانشگاهی از سال ۱۸۱۸ دارد که دارای موسسات فرهنگی بسیار است . در قرن ۱۵ مرکز مازوویا شد در ۱۵۹۵ به جای کراکو پایتخت لهستان گردید . در ۱۷۹۵ به دست دولت پروس افتاد. از ۱۸٠۷ تا ۱۸۱۳ مقر دوک نشین ورشو بود . بنا بر تصمیم کنگره وین ( ۱۸۱۵ - ۱۸۱۴ ) مملکت لهستان زیر فرمان تزارهای روس بوجود آمد و ورشو به پایتختی آن برگزیده شد. در جنگ جهانی دوم ۸۷ در صد ورشو ویران شد . بعد از مقاومتی سخت در سپتامبر ۱۹۳۹ به دست آلمانها افتاد. روسها در ژانویه ۱۹۴۵ ورشو را گرفتند و در این موقع چیزی از بناها و قصور شکوهمند ورشو باقی نمانده بود . در ۱۹۵۵ پیمان ورشو بین دولتهای آلبانی بلغارستان چکوسلواکی لهستان رومانی و اتحاد جماهیر شوروی در اینجا به امضائ رسید .
( اسم ) آلیاژی ازنیکل ۲٠ و روی ۳۵ ومس ۴۵ که بخوبی ذوب وبه آسانی قالب گیری میشود از اینجهت ساختن اسبابهای مختلف از آن آسان است و چون سفیدرنگ و محکم و فساد ناپذیر است از آن جهت ساختن قاشق و چنگال و مقاومت های الکتریکی استفاده میکنند .

دانشنامه عمومی

ورشو (آلیاژ). ورشو، نقرهٔ نیکلی ( به انگلیسی: nickel silver ) نقرهٔ آلمانی، آرژِنتان، نقرهٔ نو، نیکل برنج، آلباتا، آلپاکا و یا الکتروم آلیاژی ساخته شده از فلزات مس، نیکل و روی است. این فلز معمولاً با ترکیب بندی ۶۰٪ مس، ۲۰٪ نیکل و ۲۰٪ روی ساخته می شود. ورشو جلایی مانند نقره دارد و در برابر زنگ زدگی نیز مقاوم است. با توجه به وجود مس و روی، ورشو گاهی یکی از انواع برنج محسوب می شود. بر خلاف نام این فلز که از آن به نقرهٔ نیکلی یادمی شود، هیچ فلز نقره ای در ترکیبات آلیاژ این فلز به کار نمی رود، مگر در مواقعی که ورشو را با نقره اندودکاری یا به اصطلاح آبکاری ( به انگلیسی: Electroplating ) می کنند. نام نقرهٔ آلمانی به توسعهٔ آن توسط فلزکارانِ آلمانیِ قرن ۱۹ میلادی اشاره دارد که در تقلید از آلیاژِ چینی شناخته شده ای بنام پاک تونگ ( به انگلیسی: Cupronicke ) که از ترکیب مس و نیکل به دست می آمد، بازمی گردد. در صنعت کنونی، ورشوهای تجاریِ مهم ( مانند آن هایی که دارای استاندارد ASTM B122 اند ) دارای مقدار قابل تَوجهی روی هستند و گاهی نیز در زیرمجموعهٔ فلز برنج قرار می گیرند.
مردم چین، ورشو را برای نخستین بار و از قرن ها پیش می شناختند و از آن استفاده می کردند. در درازای حکومتِ دودمان چینگ و با وجود ممنوعیتِ صادرات آن توسط دولت، این فلز به بخش های مختلف هندشرقی قاچاق، با نام تجاری بای - تونگ یا پاک تونگ ( به معنیِ واژگانِ مسِ سفید白銅 ) به غرب وارد و در ترکیباتِ رنگِ نقره ای این فلز، از نقره استرلینگ تقلید می شده است. بر پایه گفته های بِرتهولد لاوفر ( به آلمانی: Berthold Laufer ) یکی از هفت فلزی است که بوسیله جابرابن حیان شناخته شده است.
در اروپا، ابتدا این فلز را پاک تونگ می خواندند، که در گویشِ کانتونی تلفظ می شود. اولین اشاره های اروپایی به این فلز در سال ۱۵۹۷ رخ می دهد و از آن پس تا پایان قرن هجدهم، از کانتون به اروپا صادر می شده، اما با این حال در حدود سال های ۱۷۵۰ و در آلمان و با تقلید از پاک تونگ، فلزِ نقرهٔ نیکلی ظاهر می شود. در سال ۱۷۷۰ و در شهر زول ( به آلمانی: Suhl ) ، فلزکاران موفق شدند تا یک آلیاژ مشابه را تولید کنند. در سال ۱۸۲۳ و در یک رقابتِ آلمانی که برای بهبود فرایند تولید برگزار شده بود، هدف، گسترشِ تولیدِ آلیاژی بود که نزدیک ترین شباهت های دیداری را به فلز نقره داشته باشد. براداران هِنیگر ( به آلمانی: Henniger ) در برلین و ارنست آگوست گایتنر ( به آلمانی: Ernst August Geitner ) در اِشنیبرگ ( به آلمانی: Schneeberg ) هر کدام جداگانه به این هدف دست یافته بودند. شرکت تولیدکنندهٔ بِرندورف ( به آلمانی: Berndorf ) نام تجاری آلپاکا را برای این محصول انتخاب می کند که عمدتاً در شمال اروپا نقرهٔ نیکلی را با این نام می شناسند. در سال ۱۸۳۰ در حالی فرایند تولید صنعتی این فلز به انگلستان معرفی می شود که صادرات پاک تونگ از چین به تدریج متوقف شده است. به همین دلیل، امروزه این آلیاژ نام اصلیِ پاک تونگ را از دست داده و با نام نقرهٔ آلمانی ( در ایران با نام ورشو ) شناخته شده است. در سال ۱۸۳۲ شکل دیگری از نقرهٔ آلمانی در بیرمنگام انگلستان متولد شد. پس از دهه ۱۸۴۰، توسعه آبکاری، باعث گستردگیِ استفاده از ورشو می شود و بستری ایده آل، قوی و روشن برای فرایند آبکاری شکل می گیرد. نقرهٔ آلمانی به شکل آبکاری نشده و برای ساخت کالاهای با کیفیتِ پایین تر همچون کارد و چنگال نیز مورد استفاده قرار می گرفته است.
ورشو (منطقه تاریخی). ورشو ( لهستانی: Stare Miasto, and collectively with the New Town, known colloquially as: Starówka ) منطقه قدیمی شهر ورشو است که جزء میراث جهانی یونسکو در لهستان می باشد.

دانشنامه آزاد فارسی

وَرشو (German silver)
(یا: نقرۀ آلمانی، نقره نیکل) هر نوع آلیاژ حاصل از مس، روی، و نیکل. غالباً نسبت این فلزات سه به دو به دو است. این ماده جلوۀ ظاهری نقره را داراست و برای ساخت جواهرآلات بدلی و تزیینات ارزان قیمت به کار می رود. برای ساخت وسایل چای نیز مورد استفاده است. این ماده در ظروف آب نقره کاری شده نیز مصرف می شود. عبارت آب کاری شده با ورشو (EPNS) روی این ظروف و زیورآلات حک می شود. ورشو دارای ۵۲ درصد مس، ۲۶ درصد نیکل، و حدود ۲۲ درصد روی است.